içim serinledi
dişlerim uzadı
(ya da sızladı)
ve
karanlığın sırtına uzandım
kanım dolaşmıyor ağlıyordu adeta
içimdeki kan ağlaması gürleyen bir nehir
bütün ruhlar toplandı ellerime
parmaklarımın arasından karıştılar toprağa ve aya
güneş göz çukurumda kara bir leke şimdi
ne mutlu harekete
ne mutlu dolaşıma
varlığa
sürüp giden zaman
bir anlık nefes
dişlerimin arasındaki ıslık
dönüşüm
hiç durmadan
herşey en önemli- herşey en önemsiz,
ağlayan bir nehir
ağlarkenki his
serin karanlığa davet
evet..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder