...evet


içim serinledi
dişlerim uzadı
(ya da sızladı)
ve
karanlığın sırtına uzandım

kanım dolaşmıyor ağlıyordu adeta
içimdeki kan ağlaması gürleyen bir nehir

bütün ruhlar toplandı ellerime
parmaklarımın arasından karıştılar toprağa ve aya

güneş göz çukurumda kara bir leke şimdi
ne mutlu harekete
ne mutlu dolaşıma
varlığa

sürüp giden zaman
bir anlık nefes
dişlerimin arasındaki ıslık
dönüşüm
hiç durmadan

herşey en önemli- herşey en önemsiz,
ağlayan bir nehir
ağlarkenki his
serin karanlığa davet


evet..




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder